In de combi naar Rotterdam is altijd wat te beleven! Zo ondervonden ook twee redactieleden van deze website gisteren maar weer eens. Hieronder hun verhaal van hoe zij het dagje bekerfinale beleefden.
Rond de klok van half twaalf verzamelen we voor ingang Noord. Wij hebben kaarten voor trein 1, andere redactieleden hebben echter trein 6. Met GSM wordt contact gezocht en afgesproken. Met wat licht wringwerk gaan we de ArenA in. Even denken we terug aan de oude mangelpraktijken van jaren terug op het Centraal Station. Daarbij is dit kinderspel!
We zoeken een plekje in de trein waarbij ons groepje van 3 wordt gereduceeerd tot een duo omdat de treindeuren voor huisfotograaf Snip zijn neus plots sluiten. Hij nestelt zich een coupe verder. Afgesproken wordt elkaar in R’dam wel weer te zien. De heenreis duurt lang. Het lijkt uren te duren voordat we Amsterdam uit zijn. Via een toeristische route via onder andere Haarlem, Hillegom, Gouda en Den Haag rijden we even voor half twee Rotterdam binnen.
Onderweg is de sfeer goed. Er wordt volop gezongen. Vooral de songs over ‘een dvd-tje’ en ‘helemaal niets in R’dam’ doen het keer op keer goed. Plots vult de coupe zich met rook. een idioot blijkt het in zijn hoofd gehaald te hebben in de ruimte tussen twee coupes een fakkel aan te steken. ‘Deur dicht’, roepen nog enkele medereizigers maar de deur blijft open en de coupe vult zich snel met rook. Ieder steekt daar waar mogelijk het hoofd uit de raam. Even overwegen we op te staan en de coupe te verlaten op zoek naar frisse lucht. Plots trekt de rook snel weg; Een ingetrapt raam blijkt de oorzaak. Het duurt enkele minuten voordat aan beide zijden van de coupe een ME-er verschijnt. Als de trein stopt voor De Kuip wordt ons vermoeden bevestigd: Wij moeten blijven zitten.
Enkele van onze redactie leden hadden het ‘geluk’ in een coupe te zitten waar een fakkel werd afgestoken. Meer over deze ‘excursie in Rotterdam’ op VAK425.COM. Zie ook bericht omtrend de aanhouding op AT5.
Als de hele trein is leegestroomd komt een ME-er ons mededelen dat de dader van het fakkel-incident zich volgens hem in onze coupe moet bevinden. We krijgen enkele minuten de tijd om diegene aan te wijzen of diegene om zichzelf te melden. Enkele medesupporters proberen een zinloze discussie aan te gaan. Uiteraard blijkt de dader op het kerkhof te liggen en de ME gaat in druk overleg wat men nu met ons aan moet. De volgende trein kan immers zo aankomen. Besloten wordt ons één voor één uit de trein te halen en als zware criminelen geboeid af te voeren naar een ruimte onder de perrontrappen. Ik besluit nog maar even snel een belletje te plegen nu het nog kan naar Snip die inmiddels allang in de Kuip zit en naar mijn vrouwtje thuis, je weet immers nooit hoe laat het kan gaan worden. Gelukkig ben ik met de handboeien vastgezet aan een andere supporter en heb ik nog een hand vrij. Mijn maat heeft minder ‘geluk’ en heeft de handen gekruisd op de rug.
Het leverde hen een arrestatie op. Meer over deze ‘excursie in Rotterdam’ op VAK425.COM Zie ook bericht omtrend de aanhouding op AT5.
Na zo’n half uur meldt zich de hulp-officier. We zijn allen, 21 in totaal, aangehouden wegens openbare geweldpleging. Een voor een worden we gestripped (alles inleveren zelfs de broekriem – opnemen personalia – Foulliering). In een arrestatiebusje worden we in kleine groepjes afgevoerd naar een politiebureau ergens in het centrum van Rotterdam. Waar we een ‘dip’ zullen krijgen aldus een agent. Of we al niet genoeg in een dip zaten. Nee; ditmaal was het een ‘Dagvaarding In Persoon’ zo verklaart hij nader.
In eerste instantie worden we gezamelijk met z’n 21-en in een grote celruimte gestopt. Een voor een worden we vervolgens opgehaald. Nogmaals volgt een foulliering en controle van de personalia. Ook de bekende foto met het nummerbordje wat je zelf vast mag houden mag deze middag niet ontbreken. In groepjes van drie worden we vervolgens weer opgesloten in kleine cellen.
Een redactielid wordt van zijn boeien verlost terwijl de ander (rechts) lachend toekijkt. Meer over deze ‘excursie in Rotterdam’ op VAK425.COM Zie ook bericht omtrend de aanhouding op AT5.
De hoop op het zien van de bekerfinale is inmiddels al ruim opgegeven. We vragen ons af hoelang we hier nog moeten zitten. Zouden ze ons later die avond weer op de trein zetten om met de overige fans terug te reizen naar A’dam of moeten we ook een nachtje brommen? Tijd verstrijkt. Tijdens wc bezoek proberen we een blik te werpen op de horloge van de ‘cipier’: Het is kwart voor 4.
Een van mijn twee ‘celmaten’ wordt weer even later opgehaald voor verhoor. Het wachten duurt lang, maar even een tukkie doen op de houten bank. Plots gaat de celdeur open. Een man in burger deelt ons mee dat ‘het onderzoek heeft uitgewezen dat wij geen betrokkenheid hebben bij het fakkel-incident’. We mogen weg, sterker nog: ‘We gaan zorgen dat jullie de wedstrijd nog zien’, zo vertelt hij ons.
Op de gang van het cellencomplex treffen we onze lotgenoten. De uitbundigheid van de groep is groot door de onverwachte wending. We krijgen onze spullen terug en kunnen eindelijk de gsm ook weer aanzetten. De sms-jes stromen binnen. ‘We komen eraan!’, druk ik snel in. Een in allerijl opgetrommelde stadsbus brengt ons vervolgens onder begeleiding van twee ME-busjes in sneltreinvaart naar De Kuip. ‘Een busje vol met joden!!’ De stemming is uitbundig. We zwaaien nog even naar wat verbaasde psv-fans op het nagenoeg lege stadionplein. Vlug de bus uit. Nogmaals fouilleren, ja hoor; dat is vandaag nog niet gedaan, vooruit maar! We horen dat de spelers het veld opkomen. Even rennen naar de ingang van het juiste vak: Y1. We zijn nog net getuige van de aftrap al zien we amper iets door de hevige rookontwikkeling van een tifo-actie. Snel op zoek naar de overige redactieleden en bekenden. Blije begroetingen van weerszijden. Staand met drieen op slechts twee stoeltjes beleven we de eerste helft.
Bijna missen we vlak na rust de 1-0 van Huntelaar als twee vak410 kleuters het in hun hoofd halen een flink grote banderie omhoog te houden op het moment dat Sneijder de hoekschop neemt. Een van ons vraagt hen vriendelijk, doch dringend, het doek omlaag te houden. We zien nog net de 1-0 in het doel ploffen! Uitzinnige vreugde die echter niet van lange duur is. psv-verdediger Lamey strooit roet in het eten door, welliswaar prachtig, de gelijkmaker binnen te schieten: 1-1.
Nadat beide teams zijn gereduceerd tot tientallen neemt Ajax steeds meer het heft in handen. De tijd dringt echter. psv lijkt af te willen stevenen op een verlenging. Toch heb ik geen moment het idee dat het zover gaat komen. ‘Nog drie minuten’, roept iemand naast me. ‘Voor ons begint dan meestal de wedstrijd pas’, zo spreek ik hem tegen uit de ervaring geleerd uit dit seizoen. De Hunter prikt hem binnen: 2-1. Wat daarna enkele minuten gebeurd is niet helemaal duidelijk. Het vak ontploft. Fans; bekenden en onbekenden vallen elkaar juichend in de armen. Een sms-je van mijn vrouw: ‘Nou, als dat je dag niet goed maakt. Dikke kus, gefeliciteerd!’ Even een brok in mijn keel. De zichtbare ontlading van de ajacieden op het veld. Een groep die naar elkaar toegegroeid is en nu alle schroom van zich afgooid van zo’n moeilijk seizoen. Mijn maten rondom me. Nog een keer samen ‘met bloed, zweet en tranen’ uit volle borst. Kippevel!
Langzaam komen we weer terug op aarde. Het vak stroomt leeg op weg naar de trein. ‘Deze keer mag jij de coupé uitkiezen’, grap ik naar Snip. Bij aankomst op Bijlmer kunnen we het niet laten even een biertje te pakken op deze bijzondere dag en op dit merkwaardige seizoen waar toch nog zo’n lekker einde aan gekomen is!
Tot volgend seizoen!
Fred.
