Vandaag, 28 april 2016, is het alweer twintig jaar geleden dat Ajax Stadion De Meer verliet en de stap maakte naar de huidige locatie. Op zondag 3 april jongstleden keerde ik terug op de plek waar ik vele voetstappen heb liggen, eerst als klein mannetje en later als fanatiek supporter. De Watergraafsmeer.
Deze dag stond in het teken van de mars voor de overleden Johan Cruijff, onze eeuwige nummer veertien die ook regelmatig nog de plek bezocht die hem warme gevoelens bezorgde, De Middenweg, de Akkerstraat, Betondorp. Die dag stapte ik uit op station Diemen, een station wat je vanaf 1996 met de trein voorbij schiet maar nog altijd kijk ik uit naar het moment dat de trein het gebied nadert waar voor mij vele herinneringen liggen. Hoe goed voelde dit op die bewuste zondagmorgen, ondanks dat de insteek om uit te stappen op station Diemen natuurlijk zeer triest was te noemen.
Bij het naderen van de Kruislaan bekroop mij ineens een gevoel van kippenvel. De Kruislaan, het was de straat waar wij vroeger onze Citroen Visa neerploften. Die ritjes in de Visa kwamen ook weer helder voor de geest. Vanaf Osdorp met vier man in het gebakje en dwars door de stad bereikten wij ons doel. Onze weg te voet vervolgen tussen de rook van dikke sigaren naar het einde van de Middenweg en daar links lag ons heiligdom, Stadion De Meer. Tijdens de wandeling vroeg een enkeling waarom ik alleen liep en zelfs mijn zoon vroeg op onschuldige wijze of er iets was. Ik kon het moeilijk onder woorden brengen, het was een moment van terugkeren, een moment met beelden die door mijn hoofd schoten, een moment om intens van te genieten.
Lijn 9 in de verte en een donkerbruin flatgebouw doemt op en ik weet dat ik nu de plek nader. Ergens achter het flatgebouw ligt de middenstip die er nog steeds is al is hij nu herkenbaar in steen en niet meer als de aloude stip ruikend naar echt gras, echt De Meer gras. We beginnen aan de mars voor Johan en bij de eerste straat die we rechts inslaan bekruipt mij een warm gevoel in mijn nek. Over mijn schouder kijkend en met een dikke knipoog verdwijnt weer langzaam de plek die mij zoveel heeft gegeven. Adieu De Meer, het was mij een zeer groot genoegen dat je deel van mijn leven hebt uitgemaakt.
Henk AjaxFanzone.nl
App-gebruikers: Bekijk de video op onze website www.AjaxFanzone.nl via deze link
Mooi stukje, Henk. Prachtige tijden meegemaakt, daar en in het Olympisch Stadion.
Waar blijft de tijd..
Prachtig stukje Henk. Je ruikt bijna de oude Meer.
Zoveel herinneringen…….
heel mooi Henk. Klasse.
mooi stukje henk
heerlijke tijden waren dat
Ja Ajax is groot geworden in de meer en heeft daar wereld voetbal neergezet . Het was inderdaad de mooiste lijd van Ajax komt nooit meer terug .
Ja dat waren nog wens tijden. Ik zag daar lerby en arnessen debuteren. Schitterend Ruud Krol schold ze de huid vol en die gasten maar gaan. ja heel wat meegemaakt daar. Wat gaat de tijd toch hard.
Best wel eng eigenlijk dat wij misschien naast elkaar hebben gezeten in de Meer 🙂
Nou echt niet . Ik stond namelijk.
Ik ook gelukkig 😉 Zelfs het instorten op de Diemerzijde nog meegemaakt als jongetje. Gebeurde tijdens een wedstrijd tegen Sparta waar destijds de enige voetballer van Nederland met lang haar liep. Nol Heijermans als im het goed heb.
Ik heb ook het gevoel dat ik niet meer een echte Ajacied ben de arena is heel anders.
Tram 9. Blijft mooi.
Geweldige tijd daar gehad. Waar Ajax nog gewoon een voetbalclub was zonder clubcard, arenapunten en dat soort fratsen. En wat een sfeer..
De broodjes worst, de broodjes kroket, het enige echte logo op het prachtige TDK-shirt, je vloekende buurman, de knusse Ajax-familie, trammetje 9 of op het fietsie, het stadion waar alle wereldsterren geboren werden…god wat blijft dit toch een enorm gemis..
Lopend naar het stadion. Heerlijk.
Dan was je een tijd onderweg.
??
Altijd lijn 9 of anders liep ik van en naar Amstel… Sinds Jopie er niet meer is worden deze herinneringen aan vroeger sterker en sterker. Henk heeft precies de juiste snaar geraakt….. Toch ben ik dankbaar dat ik deze tijd heb mogen meemaken…..
Ik ook Indojood! Deze herinneringen koester ik de rest van mijn leven. En wat je zegt, nu de ziel van het gouden Ajax (Johan dus) niet meer leeft worden die gedachtes aan die prachtige tijd alleen nog maar versterkt…we mogen ons gelukkig prijzen dat we het bewust hebben meegemaakt.
Wij reden met Pa en Ma mee. Mijn oma woonde in Betondorp. Gingen we zogenaamd op visite, dan konden we daar parkeren. Moesten we de dassen en zo verstoppen voor de politie als we aangehouden werden.
En altijd bloemen mee voor oma natuurlijk.
Prachtige tijden. God, wat word ik oud…..
Helaas ken ik het alleen van verhalen is voor mij tijd
mooi geschreven henk!heerlijke oude tijd