Column Ron Schiltmans: ‘Spits’

Dit zijn de onrustige dagen voor, in en rond Oranje en dan heb ik het niet alleen over dat drukbezochte vluchtoord in Drenthe. Er nadert onheil. De definitieve uitschakeling voor het EK 2016 is bijna een feit en we hebben nog een paar dagen om alvast aan het idee te wennen.

Persoonlijk denk ik dat een zomer zonder versierde straten, VI-Oranje en andere droevig leed best een keer verfrissend werkt, al zult u nu misschien als diehard Oranjefan alweer woest scrollend kijken of er ergens onderaan dit stukje op een naar beneden wijzend duimpje geklikt kan worden. Ik kan u geruststellen: die is er niet. Ik denk dat een oranje straat in een dorp genaamd Oranje alleen voor de ook in oranje gehulde Ivoriaanse vluchteling leuk lijkt, maar die vluchten gelukkig niet. En voor zover ik weet is dat land inmiddels ook al volslagen kansloos voor het EK.

Is er dan in deze Eredivisieloze weken, in aanloop naar de Kazachstaanse Catastrofe echt niks zinnigs te melden, hoor ik u mompelen. Een eerlijk antwoord? Wel degelijk! Deze iets te stevige vijftiger gaat namelijk binnenkort op internet prachtig zwarte kicksen scoren en daarna werken aan het ietwat vastgeroeste balgevoel. Ik zag namelijk afgelopen zondagmiddag dat ik grote kans maak op de spitspositie bij Ajax. En dinsdagavond zag ik het op Ajax TV in de herhaling wéér.

Terwijl ik dit schrijf krijg ik opnieuw dat flauwe gevoel in de maag, dat ik nog herken uit de tijd dat ik op talloze wedstrijddagen al vroeg in de ochtend wist dat het die middag weer mijn wedstrijd zou worden. Op de velden in en rond Oss heb ik in mijn glorietijd menig tegenstander het virtuele bos in gestuurd, gadegeslagen door hele kuddes onnozel herkauwende koeien, in de wei ernaast. Wij speelden niet wekelijks in Camp Nou of San Siro, nee. Dat hadden wij niet nodig.

Legendarisch en waar is het verhaal, dat ik ooit in het boerendorpje Lith door een iets te straffe wind, op dertig meter afstand…

Lees verder op: Ron Schiltmans.nl