Treinreizigers weten dat Nederlandse winters gemeen koud kunnen zijn. De NS is daarom ook zo vriendelijk geweest om op enkele stations in Nederland warmtepalen te plaatsen. De palen bieden niet voldoende warmte om het gehele perron te verwarmen, maar kunnen in ieder geval het wachten van de ergste koukleumen verzachten.
Ajax staat in de voetbalwereld soms bekend als een koud perron. De sfeer binnen de club wordt soms omschreven als kil en afstandelijk. Sommigen stellen daar tegenover dat topsport nou eenmaal bikkelhard is en dat je, wanneer je op het hoogste niveau wil slagen als voetballer, dus ook bikkelhard moet zijn. Jonge topvoetballers blijken soms echter net mensen te zijn, met menselijke wensen zoals aandacht, medemenselijkheid en warmte.
Gelukkig heeft Ajax ook een kachel, in de vorm van teammanager David Endt. Een man die al een kwarteeuw in dienst is bij Ajax, waarvan 15 jaar in zijn huidige rol. Bemoedigende schouderklopjes, mannelijke omhelzingen en een luisterend oor. Endt is niet alleen een vertrouwenspersoon voor veel topvoetballers, hij schreef ook mooie boeken over Ajax en maakt zich sterk voor het behoud van het cluberfgoed.
Ergens heeft Ajax natuurlijk wel gelijk dat het David Endt aan de kant heeft gezet. Ondanks dat de club al een kwart eeuw salaris aan Endt overmaakt, is hij geen professional. Het woord professie (oftewel beroep) is afgeleid van professional. Toen ik ooit tegen iemand vertelde dat ik van mijn schrijfhobby mijn beroep zou willen maken werd ik gewaarschuwd. Als je van je hobby je beroep maakt dan verlies je een hobby, klonk het dreigend. Mensen als David Endt bewijzen het tegendeel. Zij voeren hun hobby met zoveel plezier uit dat werk geen werk is. Zij gaan geen arbeidsrelatie, maar een liefdesrelatie aan.
Voor liefde is helaas geen ruimte in topsport. Endt mocht zijn werk volgens Ajax dan ‘wel aardig’ uitvoeren, maar het moet professioneler. Wat dat concreet betekent weet niemand. Maar het smaakt naar liefdeloosheid en afstandelijkheid. Het doet denken aan kaders, benchmarks, targets, protocollen en organisatiestructuren. Het domein van mannen in strakke pakken die de wereld willen vangen in beleidsplannen en visiedocumenten. In dit geval komt de professionaliseringsslag uit het strakke pak van lullo Kinsbergen. Het pak heeft een paar jaar gegluurd in het Amerikaanse basketbal en besloot dat Ajax hier een voorbeeld aan kon nemen.
Ajax moet nog professioneler worden en dat kan blijkbaar beter aan honkballers en hockeyers worden overgelaten dan aan voetbaldieren. Voetbaldieren zijn prettige wezens, maar het liefst wel slapend in de mand in de hoek. Ajax gaat daarom ‘een geschikte functie zoeken’ voor Endt. Een wonderlijke volgorde van zaken. Je zou verwachten dat wanneer een werkgever ontevreden is over een werknemer, zij in gesprek gaat om te zoeken naar een oplossing. Wat je niet doet is als donderslag bij heldere hemel en publiekelijk verkondigen dat de werknemer niet meer welkom is in zijn huidige rol en dat ‘je nog iets gaat zoeken’. Maar misschien stond het zo wel in een communicatieprotocol.
Communicatieprotocollen houden echter geen rekening met voetbalsupporters. Ik kijk daarom ook uit naar het komende seizoen. Het zou mij niet verbazen als er vanaf de tribunes klinkt: ‘David Endt, wie kent hem niet, David Endt, David Endt is een echte Ajacied’. Mogelijk afgewisseld met onvriendelijke woorden richting Kinsbergen. Deze zal de kritiek soepeltjes van zijn maatpak laten glijden. Voetbalsupporters vallen immers onder het gepeupel dat niets weet van professionaliseringsslagen. Het gepeupel zal op zijn beurt ook zijn schouders ophalen. Ze doen het niet tegen Kinsbergen. Nee, ze willen gehoord worden door Endt. Opdat hij maar weet dat er genoeg luisterende oren, schouders en warme kachels zijn bij Ajax.
Tekst: Tim Jansen/Hp de Tijd
