Op Radio 2 en later bij BNR werd me gevraagd of Martin Jol nu wel het juiste type is voor Ajax. De eindredacteur van Frits Spits schetste daar een beeld bij. ,,Die man met zijn petje op en een stuk kauwgom in zijn mond.’’ Hij had er ook nog het onafscheidelijke trainingspak bij mogen noemen.
‘Een visserszoon de baas over godenzonen? Volgens mij is voor veel voetballiefhebbers Jol juist niet de man aan wie je denkt als je een echte Ajacied moet noemen’, zo schrijft Chris van Nijnatten in zijn column in het Algemeen Dagblad. ‘Dat heeft te maken met een door de actualiteit ingehaald beeld van wat een Ajacied is. Altijd maar weer moest de beoogde nieuwe trainer iets Amsterdams hebben, de goedkeuring van Cruijff wegdragen en zielsveel van Ajax houden. Hij moest zweren bij vleugelspitsen, de ledenraad te vriend houden, smurfen op het middenveld zetten, discussiëren met capuchonnetjes en de stamboom van Sjakie Wolfs uit het hoofd leren’, aldus Van Nijnatten.
Het huidige management van Ajax, onder aanvoering van directeur Rik van den Boog, heeft het aangedurfd te breken met deze clichés. Anders kan de aanstelling van Jol niet verklaard worden. Zijn entree betekent een stijlbreuk. Dat ze dat hebben gedurfd, is knap en opvallend.
Niettemin past Jol precies in het profiel dat is opgediept uit het al zo vaak gememoreerde ‘Rapport Coronel’. Jol heeft een brede trainerservaring, een spectaculair netwerk, de aandoenlijke bereidheid een ander beter te maken en de passie van een tangodanser. Dat draagt hij dagelijks uit met een stem waarmee hij ooit zanger van de Pogues had kunnen zijn.
Het ‘karakter’ Jol moet Ajax verder brengen. Hij legt het fundament voor de toekomst waarvan het de bedoeling is dat hij er lang deel van uitmaakt. Jol zou best in Nederland het Engelse managersmodel kunnen introduceren. En dat zoiets bij Ajax gebeurt, is dan toch weer ‘typisch Ajax.’
Bron: Algemeen Dagblad
