Volgens het nieuws staan ons mooie, warme dagen te wachten de komende tijd, maar toch bevind er zich boven Mokum een donkere wolk sinds de 22e april ’09. Op die dag heeft Taxi Piet zijn laatste rit gemaakt richting de al eerder vertrokken Ajacieden naar de eeuwige supportersvelden hoog boven ons. Het zal een volle taxirit geweest zijn vol met herinneringen en liefdevolle gedachten van hem aan een ieder met een Rood Wit hart en van ons Ajacieden aan die grote man.
Taxi Piet, bij velen van de oude garde al jaren een bekende van zowel binnen als buiten Ajax. Voor anderen een persoonlijkheid die ze meemaakten in het stadion, op de Toekomst of destijds samen met Marianne als Dappre Strijder voor de OFA (waar ik Marianne en hem leerde kennen als lid van de OFA).
Het leven van een mens loopt vaak parallel aan het leven als supporter, want beide gaan met ups & downs. De ene zondag staan we te juichen en de week erop met tranen in onze ogen of met woede in het Rood Witte hart vanwege behaalde resultaten. Emoties lopen hierbij als een rode draad door ons leven en zijn we het niet met elkaar eens dan wordt dit duidelijk gemaakt, maar waarneer het nodig is staan we er ook als 1 man.
Eerder dit jaar werd onze Sjakie al van ons afgenomen en in gedachten staat nog immer het geweldige afscheid geprint. Al die “grote bekken” bij elkaar die de kleine harten lieten samenkomen tot 1 groot liefdevol & emotioneel hart. Op dat soort momenten zijn de resultaten van de club even bijzaak en beseffen we allemaal dat er belangrijkere momenten zijn in ieders leven.
Dit jaar werd er gestreden om de zo belangrijke en zeer gewenste derde ster en tevens weer een jaar van glorie in Mokum. Helaas heeft het niet zo mogen zijn en moeten we weer afwachten wat het volgende seizoen ons gaat brengen. In de maanden dat er gestreden werd voor de prijzen, vocht een Dappre Strijder een oneerlijke strijd tegen een tegenstander die helaas al teveel overwinningen heeft geboekt.
Op die 22e april ’09 startte Piet zijn taxi voor de laatste maal voor de laatste rit van zijn leven. Geen starttarief, geen lopende meter, maar een laatste persoonlijke rit vol levensherinneringen op weg naar de eeuwige taxistandplaats.
Een titel is mooi, een 3e ster prachtig op het shirt en feest met de supporters fantastisch, maar een leven blijkt eens en te meer onbetaalbaar te zijn.
Taxi Piet “No Surrender”.
You’ll Never Walk Alone.
Ruud
