Jaap Stam heeft deze week in een uitgebreid artikel in Vrij Nederland, laten weten hoe hij terugkijkt op zijn tijd bij Ajax. Aan het begin van dit voetbalseizoen, moest Stam noodgedwongen het bestuur van Ajax vertellen dat hij wilde stoppen met betaald voetbal.
Ik liep soms wel eens op het trainingsveld bij de Arena en dacht dan, ‘ Ik loop hier tussen jongens van wie ik de vader had kunnen zijn’. Maar mentaal voelde ik me nog wel een van de jongsten. Maar als het er dan op aan kwam, dan had ik de kracht niet meer om een sprint van vijftig meter te trekken. ‘Dat was erg confronterend’.
Ik had ook min of meer voor mezelf al het besluit genomen om ermee te stoppen. Maar toch heeft de leiding mij weten over te halen, om toch nog een seizoen te blijven. Ze hebben me echt niet onder druk gezet. Ik mocht meer rust nemen en minder trainen, maar toch voelde ik me schuldig. Ik kreeg steeds meer pijntjes.
Het begin van het seizoen ging het nog wel redelijk. Ik kon toen nog wel een wedstrijd uitspelen en alles geven, maar had dan ook weer een aantal dagen nodig om weer fit te worden. Daags na de Europese uitschakeling moest ik mijn besluit wel nemen.
‘ Mensen rekenden op me, het publiek, en de club. Hen heb ik moeten teleurstellen. Ik had een afspraak en die ben ik niet nagekomen en geloof me, daar heb ik een bloedhekel aan. Maar het kon niet anders’
Over het rapport Coronel heeft Stam ook wel bedenkingen. Ik las dat gelouterde spelers eerst uitvoerig worden gescreend of zij fysiek een rol in het team wel aankunnen, voordat zij in aanmerking komen voor een transfer naar Ajax. Ik vraag me werkelijk wel eens af of de commissie wel eens gescreend is. Want ze hebben schijnbaar met heel veel mensen gepraat, maar met niemand van het eerste elftal. Dat vind ik wel opmerkelijk want uiteindelijk draait het daar toch om. Het zal niet makkelijk zijn om Ajax weer terug te krijgen aan de absolute top. Het is belangrijk om voetbalmensen aan het roer te hebben in deze tijd. De tijden zijn veranderd, maar met de juiste mensen moet het mogelijk zijn.
Bron: VrijNederland
