Iedereen had of heeft er wel eentje in zijn klas. Zo’n eng mannetje dat de kantjes eraf loopt. Dat zich nauwelijks inspant maar toch gewoon voldoendes haalt. Zo’n type dat bij de leraar een streepje vóór lijkt te hebben, terwijl niemand weet waarom. Zo eentje die vlak vóór de zoemer nog net een makkelijk antwoord mag roepen, om zo, zonder veel moeite te moeten doen, zijn eindcijfer op te krikken. Niemand mag hem, hij
heeft nauwelijks vrienden. Hij haalt regelmatig het bloed onder je nagels vandaan, maar lijkt dat zelf niet eens in de gaten te hebben. PSV is dat engste mannetje van de klas. Haalt tegen Excelsior in blessuretijd nog even volledig onverdiend de overwinning binnen en is alweer uitgerust voordat het onder de douche staat.
Waarom krijgen die Eindhovenaren zo vaak de drie punten kado, terwijl Ajax niks gegund lijkt? Je wordt er toch niet goed van? Geluk dwing je af, maar PSV dwong tegen Excelsior helemaal niks af. Ze leken twee punten en een nieuwe berg goodwill te verspelen. Maar altijd als ik in gedachten het plaatje al helemaal heb uitgetekend, namelijk “we lopen 2 punten in!”, gebeurt het precies andersom. En niet één keer, maar heel erg vaak, de laatste tien jaar. En ik ben het meer dan spuugzat. PSV verdiende zaterdag hooguit de Loden Loeki. Voor opnieuw de slechtste reclame voor het voetbal dit seizoen. En als…
Lees verder op Ronschiltmans.nl
