Ik hou het nú al niet meer en we moeten toch echt nog een paar dagen. Een onmenselijke eeuwigheid, zo voelt het. Dit is afzien. Het wordt toch wel zo’n beetje het hoogtepunt van een lang seizoen. Het slot van de competitie is jaren niet zo spannend geweest en als we niet uitkijken worden we per ongeluk alsnog kampioen. Zo niet, dan play-offs en wellicht ook nog een bekerfinale. Prachtig, maar het kan me eerlijk gezegd allemaal niet boeien. Al weken denk ik alleen nog maar aan 20 april 2007, 10.00 AM. Dan wordt namelijk het nieuwe Ajax uit-tenue van Adidas gepresenteerd en ik kan niet wachten. Elk jaar vraag ik me weer af waarom er zoveel drukte om zo’n oerlelijk kloffie wordt gemaakt. Het wordt met veel trommelgeroffel aangekondigd en als je het dan eindelijk mag zien denk je: “Is dit het nou?” Je kunt die Duitsers van veel dingen beschuldigen, maar niet van smaak.
Of het nou groen, blauw of zwart is: als het opnieuw een donker shirt wordt, gaat het ons weer minimaal 6 punten kosten. Het lijkt een generatie geleden dat er in dat prachtige lichtblauwe tenue werd gespeeld, maar het is toch echt niet langer dan 5 jaar: in de Champions League van het seizoen 2002-2003. Prachtig, ondanks de strepen. Het Ajaxvoetbal in een licht tenue is vaak veel beter te pruimen. Het heeft simpelweg meer uitstraling en maakt dus ook meer indruk op je tegenstander. Daar zijn allerlei onderzoeken naar gedaan. Daarom is het Ajax rood/wit zo fantastisch en onvergelijkbaar mooi. Bij dat zwarte pakje van NEC schieten toch ook de tranen in je ogen? Of er iemand is overleden, lijkt het wel. Nou zal je dat gevoel als NEC-supporter wel vaker hebben, maar je gaat daar als speler toch niet beter in voetballen? Kijk maar naar het professioneel geklungel van Feyenoord met…
Lees verder op: www.ronschiltmans.nl
