Nu de rook om ons hoofd is verdwenen, wil ik nog één keer terugkijken op die nachtmerrie genaamd KNVB Bekerfinale. Nu we beide doelen vanaf de middenstip weer kunnen zien, en de grasmeester van De Kuip de wonden van zijn adembenemend mooie grasmat likt, wil ik die vreemde 5-1, het zoveelste incident dit seizoen proberen te duiden.
We hebben het gewoon weer laten gebeuren. En ik heb er zelf aan meegedaan. Ik ging de wedstrijd in met hetzelfde gevoel als in de aanloop naar ‘Salzburg’. Toen zat ik met mijn gedachten ook al een beetje bij ‘Basel’. Hoe zouden díe zich onder de druk van Ajax uit voetballen? Wij hadden immers Barcelona verslagen? Spelers en trainer wilden graag de Uefa-cup winnen en spraken dat hardop uit. Natuurlijk wisten we dat Salzburg leuk kon ballen, maar dan moesten ze hem wél eerst hebben. En wij hebben de bal meestal. Gemiddeld toch gauw 65% van een wedstrijd.
Wij hadden die Triple, De Cruijffschaal, De Beker en het Landskampioenschap, zondagmiddag allang binnen, in ons hoofd. Als eerste club…
Lees verder op: Ron Schiltmans.nl
