Ik mag tegenwoordig graag naar golf kijken. Zie het sinds kort schandalig scherp in HD-kwaliteit. Zo scherp, dat je Tiger Woods ziet klaarstaan voor de afslag en al bang bent dat hij die zeldzame kever 200 meter verderop gaat raken. En dat je dat torretje ook al achter zijn Ajax-petje wit weg ziet trekken, bang voor het voortbestaan van zijn soort. Vóór het donker thuis gaat hem nooit meer lukken, ook al zie je duidelijk dat zijn minuscule klokje zeker een uur voorloopt. Zó scherp ongeveer. Het zijn mooie, rustgevende beelden, meestal op de late avond. Prachtige landschappen, rustig publiek. En inderdaad nauwelijks capuchonnetjes. Hooguit wat regenkapjes die de verse permanent van wat incontinente bejaarde dames bedekken, op hun lange weg naar het toilet. Toch is er op de golfcourse een stuk minder gezeik dan op het voetbalveld. Het is daarom sinds twee weken weer de plek waar Marco van Basten in zijn element is en ik gun het hem van harte.
Marco moet zich op de eerste training in juli bij Ajax al kapot geschrokken zijn van het gebrek aan voetbalintellect in zijn selectie. Zelf had hij als speler altijd genoeg aan een half woord en ik kan me voorstellen dat je dan later ook als coach zo gaat communiceren. Tegenwoordig weet een jonge speler alles van het laten zetten van een tattoo, maar als hij zijn trainer ‘doordekken’ hoort roepen, kijkt hij naar de kant of hij Johan Derksen ergens kan ontdekken. Niks is meer vanzelfsprekend. Alles is veranderd. technisch en tactisch hollen we keihard achteruit in Amsterdam en dat is bij Ajax nooit de kant waar we graag op willen. Het was van Marco hartstikke sympathiek om te zeggen dat hij zich niet goed genoeg vond om dit Ajax aan de praat te krijgen, maar het was en is natuurlijk ook vooral andersom. Ik kan op elk willekeurig moment zelfs in mijn slaap zó de helft van deze selectie wegstrepen. Spelers die het Ajaxshirt niet waardig zijn. Een shirt wat trouwens áltijd in de broek gedragen zou moeten worden, alleen al vanwege de uitstraling. Maar dat terzijde.
Het schijnt dat deze jeugdige spelersgroep een type strenge schoolmeester nodig heeft. Eentje die spelers desnoods tot ver na schooltijd laat nablijven totdat een corner niet meer aan de andere kant over de zijlijn verdwijnt, of ternauwernood de zestien binnen stuitert. Overigens ligt dát niet…
Lees verder op: RonSchiltmans.nl
