Jarenlang was hij de verpersoonlijking van ‘net niet’. Sinds Marco van BAsten besloot hem uit zijn verdedigende lijden te verlossen loeit hij op als nooit tevoren: Urby Emanuelson. Afgelopen zondag had hij een belangrijk aandeel in de 4-1 zege van Ajax op psv. Hij was bij alle Amsterdamse treffers betrokken: Urby Emanuelson.
Emanuelson graaft eens diep in zijn geheugen, maar kan zich ook niet herinneren dat hij in een grote wedstrijd zo belangrijk was geweest voor zijn team. En dat als linksbuiten, de positie die hij bekleedt omdat alternatieven ontbreken of waarop anderen minder uit de verf komen dan hij. Op de vraag aan Van Basten waar Emanuelson nou eigenlijk het beste tot zijn recht komt, antwoordde de trainer: ”Dat is een goede vraag… ”
De speler zelf zegt dat hij geen voorkeur heeft. Dat hij ook als back of als half uit de voeten kan. ”Als iedereen fit is, zie ik wel wat er gebeurt.” Waarbij een trainer rekening moet houden met het feit dat Emanuelson onder alle omstandigheden vertrouwt op zijn voetbalvermogen, desnoods in zijn eigen strafschopgebied en opgejaagd door drie tegenstanders tegelijk. Dan gaat het ook wel eens fout, zeker in zo’n seizoen als vorig jaar, dat eigenlijk één lange vormdip was. Het contrast met dit seizoen is groot en Emanuelson vatte het in één zin samen: ” Ik was bij alle doelpunten betrokken vanmiddag, behalve bij die van PSV.”
Voor ons is het in ieder geval wel duidelijk: Urby is verdedigend een last; In aanvallend opzicht een lust.
