We beschrijven eind september 2007: Op een dauwige wei midden in de Brabantse polder van Werkendam staat een gezet gestalte. Jarenlang heeft hij rondgedraafd op de mooiste en belangrijkste Spaanse velden. Het aantal belangrijke wedstrijden waarop hij zijn stempel kon drukken is ontelbaar. Zijn palmares is rijkelijk gevuld. Nu staat hij hier, gekocht door een handelaar die altijd een groot bewonderaar van hem is geweest en die stiekem hoopt op een laatste wonderlijke krachtsinspanning maar eigenlijk, diep in zijn hart, hem gewoon haalde uit medelijden.
Het jarenlang sleuren en trekken op het hoogste niveau heeft duidelijk zijn tol geëist: De gewrichten kraken, de spieren verstrammen. Hij kan zich nog nauwelijks overeind houden en zakt zowat door zijn hoeven. Toch weigert zijn baas hem de zo verdiende rust te geven en spoort hem nogmaals tierend aan. Het is medelijwekkend en triest. Zijn publiek is getuige van zijn laatste stuiptrekkingen. Met het schuim op de bek, het hoofd naar beneden en de staart tussen de benen verlaat hij wederom zonder enige glans het strijdtoneel. Het seizoen is helaas nog lang maar hopelijk was dit zijn laatste optreden. Urzaiz…adios!
