Er is eigenlijk niks aan de hand met Roger García, beter bekend als Roger. Hij schudt zijn hoofd. Nee, hij is niet geblesseerd, en hij heeft geen lichamelijke klachten. Zit het misschien ‘tussen de oren’? Ook niet. Trainen en spelen is heerlijk, hij heeft er elke dag van genoten. Ajax is een geweldige club. Hij is er goed opgevangen, en hij heeft er gevoetbald met een aantal buitengewoon getalenteerde spelers. Privé-omstandigheden dan? Nee, hij en zijn vrouw hebben het prima naar hun zin gehad in Amsterdam. Ze hebben er zelfs nieuwe vrienden gemaakt.
En toch stopt Roger met profvoetbal. Hij heeft zijn 1-jarige contract met Ajax laten aflopen zonder aan te sturen op verlenging, en zonder op zoek te gaan naar een andere club. En dat is eigenaardig, want Roger is pas 30. Hij zou nog jaren door kunnen gaan, als hij zou willen. Maar Roger wil niet meer. Het moment is gekomen om te stoppen, zegt hij, hij is er heel zeker van. En dus was Ajax-AZ van afgelopen zondag zijn allerlaatste wedstrijd. Roger keek toe vanaf de bank.
Een jaar geleden, toen zijn contract bij Villareal afliep, speelde hij al met de gedachte om er mee op te houden; ,,Ik wilde alleen doorgaan als ik een club van naam in het buitenland kon vinden’, zegt hij. ‘In Spanje had ik het na al die jaren wel gezien. Altijd dezelfde competitie, dezelfde clubs, dezelfde spelers. Ajax vond ik een uitdaging. Een grote club, goede voetballers”
Cruijff
Het was naar verluidt Johan Cruijff die zijn voormalige Barcelona-pupil bij Ajax had aanbevolen. Met zijn gouden linkerbeen en zijn spelinzicht zou Roger veel kunnen betekenen voor het middenveld van Ajax. De speler tekende voor één jaar. Helaas werd het seizoen niet wat hij er zich van had voorgesteld. Hoewel Roger volgens zijn trainer Henk ten Cate ‘de snelste ogen’ van de selectie had, kwam hij in de competitie slechts elf keer in actie voor Ajax. De club maakte dan ook geen haast met contractverlenging. ,,Ik heb geen regelmatige serie wedstrijden gespeeld. Dan is het moeilijk om goed in vorm te komen. Ik weet niet of ik wél was doorgegaan als ik vaker had gespeeld. Natuurlijk voetbal ik liever dan ik op de bank zit, maar dat was niet de directe aanleiding voor mijn beslissing om te stoppen.”
El boem
Maar als je in de kracht van je leven bent, veel geld verdient en elke dag mag doen wat je leuk vindt, wat is dan wel de reden? Roger zet grote ogen op en spreidt zijn armen. ‘El boem!’, zegt hij.
El boem?
,,Alles wat het voetbal omringt. Het circus, de gekte, de belangstelling, al die mensen die er omheen zwermen. Het voetballen zelf, de dagelijkse training, het plezier met de collega’s, dat zal ik missen. Maar het circus rond het voetbal zal ik niet missen”.
Debuut
Roger debuteerde in 1995 als 18-jarige bij FC Barcelona onder coach Johan Cruijff. Samen met spelers als De la Peña, Jordi Cruijff, Celades en zijn oudere broer Oscar maakte hij deel uit van de zogenaamde Quinta del Mini, een talentvolle lichting die het vaandel leek te gaan overnemen van Cruijffs Dream Team. Maar Cruijff werd ontslagen, en de Quinta viel langzaam uit elkaar – één voor één vertrokken de spelers naar andere clubs. Roger ging in 1999 naar Espanyol, waar hij vier seizoenen voor uitkwam. Drie seizoenen Villareal volgden, waarna Ajax zich aandiende.
De Quinta gaat nu de geschiedenis in als een lichting die de grote belofte nét niet helemaal waarmaakte. Toch heeft Roger niet het gevoel dat hij iets heeft laten liggen. ,,Ik ben erg kritisch op mezelf en natuurlijk denk ik wel eens: als ik dit of dat anders had gedaan, dan… Ik heb goede jaren gehad en slechte jaren, maar bij elkaar genomen kijk ik met voldoening terug.”
Hij verloochent het voetbal niet, benadrukt Roger. ,,Ik heb er heel veel aan te danken. Maar ik zit al in het voetbalwereldje vanaf mijn kinderjaren. Als je 18 bent, gaat de hectiek van dat wereldje langs je heen. Je hebt een tunnelblik – je denkt alleen maar aan voetballen, al je zintuigen zijn daar op gericht. Naarmate je ouder wordt, ga je dat anders beleven. Dan gaan je ook de dingen opvallen die je niet aanstaan. Ik vind het nu tijd om andere doelen na te streven. Er is ook nog een leven buiten het voetbal.”
,,Hoe dat leven eruit gaat zien, daar heeft hij nog geen idee van. Eerst gaat hij terug naar huis, naar Sabadell, vlakbij Barcelona. Daarna: vakantie. En dan? ‘Ik heb een opleiding lichamelijke opvoeding, dus misschien ga ik daar iets mee doen. Maar ik wil eerst rustig nadenken over mijn toekomst, ik ga geen overhaaste beslissingen nemen. Het voetbal zet ik voorlopig even aan de kant.”
Nummer 14
Dankzij een gelukkig toeval was hij de laatste Ajacied die het rugnummer 14 droeg. Een mooie bijkomstigheid, vindt Roger. ,,Het was een heel speciale tijd onder Cruijff. Ik heb nog steeds contact met de spelers die toen debuteerden. En ik weet dat ik altijd bij Cruijff kan aankloppen als ik hem nodig heb.”
Bron: De Pers
