Ik kreeg vorige week van een collega de vraag of ik genoten had van de wedstrijd Olympique Lyon – PSV. Nou woon en werk ik in Sint-Michielsgestel en heb dus nogal wat collega’s die PSV-aanhanger zijn. Van mij weten ze dat ik voor Ajax ben, dus ‘mijn’ wedstrijd is die tegen Inter. Ik heb niet veel gezien van de wedstrijd van PSV tegen Lyon. Ik had al zo’n vermoeden dat het zo zou gaan en dat vermoeden had ik ook bij de wedstrijd tussen Barcelona en Chelsea.
De enige kans die je, na een thuisnederlaag, hebt om alsnog door te gaan, is, volgens mij, direct vol op de aanval gaan, ook al speel je uit. Hiddink en Mourinho durven dat niet en Danny Blind zal dat waarschijnlijk volgende week ook niet doen als Ajax tegen Inter moet spelen. Van Gaal durfde dat wel in 1996 bij Panathinaikos uit en in het hele verre verleden Michels bij Benfica uit. Tegenstander verrassen, noemen ze dat, maar dat schijnt tegenwoordig allemaal niet meer te kunnen. Resultaat: Wedstrijden waar niks aan is.
Ajax heeft er wel de spelers voor en Klaas Jan peert ze er tegenwoordig wel in. Dan ga je de wereld over, maar niet met allerlei voorzichtige tactieken en dan hopen op een slippertje van de tegenstander.
Snap je nou waarom ik ooit Ajax-fan ben geworden en nog steeds voor Ajax ben?
Leo
