Yes, Ajax is back! Er wordt internationaal weer over ons gesproken. Weliswaar bezetten we momenteel nog een twijfelachtige eenendertigste plaats op de Uefa ranking, maar dat gaat heel snel veranderen. De weg naar boven is definitief ingezet. Na vier Europacups 1, één Europacup 2 en een Uefacup, konden we dit weekend eindelijk die felbegeerde Ted Bates Trophy aan onze prijzenkast toevoegen, door winst op Southampton. En dat voelt geweldig. Respectvolle reacties vanzelfsprekend op maandagochtend. Schoorvoetende felicitaties van PSV-ers en jaloerse blikken van mensen die die club uit Rotterdam-Zuid aanhangen. Begrijpelijk. Die winnen natuurlijk nooit meer wat. Hooguit nog een wanhopig kort geding, aangespannen tegen een uitgesproken faillissement. Is een kwestie van tijd.
Ze zijn door de licentiecommissie namelijk inmiddels ingedeeld in ‘Categorie 1’. Dat klinkt leuker dan het in werkelijkheid is. Categorie 1 is de financiële sloppenwijk van het Betaalde Voetbal. Daar zitten de clubs in voor wie het aan het eind van elk maand weer spannend is of pinnen nog lukt. Waar bankrover Dirk Scheringa vol gaten ín, en een prijs óp zijn hoofd op het dartbord hangt, omdat ze in geen honderd jaar meer van zijn leningen afkomen. De commissie is het nu zat. Elke uitgegeven Euro zal in Zeist verantwoord moeten worden. Je kunt er daarom op wachten dat die Feyenoordhelikopter binnenkort een keer uit de lucht lazert vanwege achterstallig onderhoud. Er zullen niet veel slachtoffers zijn, want er zal nauwelijks een speler in zitten. Het geld is nu écht op daar en niemand durft écht veel voor te schieten. Die lege kluis wordt ongetwijfeld een zwaar blok aan hun Mario.<BR><BR>Van AZ ken ik helaas geen enkele fan, behalve Scheringa natuurlijk. Ik zie ze niet. En ik vraag me ook af of ze wel echt bestaan. Ik zie nou nooit eens iemand in een AZ-shirt bij de bakker. Geen kind wat tijdens een pleinpartijtje roept dat het Gill Swerts of Graziano Pellè wil zijn. Niet eens een mini AZ-shirtje wat na jaren door de zon flets rood gebleekt achter het raampje van een oude auto plakt. Een shirtje van een kledingsponsor van meer dan tien jaar geleden. Je ziet ze niet. Omdat ze er niet zijn, behalve misschien binnen een straal van 10 kilometer rond Alkmaar. Die hebben daar natuurlijk een ongelofelijk seizoen achter de rug en kunnen met hun klapfoldertjes weer voor minimaal een volgende 25 jaar achter de geraniums bij moeder de vrouw. Zie het als een collectieve vergissing van de Nederlandse Top-3 en een wereldprestatie van Louis van Gaal.<BR><BR>Ik verwacht hem overigens alweer vóór Weihnachten zuhause in Noordwijk. Dan zijn ze het bij Bayern zeker weten al zat. Louis is namelijk Duitser dan de Duitsers en ik ken de landsaard daar een beetje. Vergeleken bij Van Gaal is Lothar Matthäus een pruillippend doetje. Der Louis gaat tegen zoveel Beierse schenen schoppen, dat het bier op hun Oktoberfeest straks massaal doodslaat als hij langsloopt. Kan je dat bier ook niet kwalijk nemen. Een nuchtere Van Gaal met stemverheffing is al geen exportproduct, maar een dronken Aloysius in Lederhosen gaat onze…<BR><BR>Lees verder op: <a target=”_blank”href=”http://www.ronschiltmans.nl/columns_2009-2010/2009-07-22_we_zijn_het_zat.htm”>RonSchiltmans.nl</a>