Column: De Hel had wel een Goede Beul.

Een droom van veel voetballers was en is om te mogen spelen bij Ajax.
Een droom van veel voetballers is om zich Godenzoon te mogen noemen.
Een droom van veel voetballers is om te mogen trainen onder grote namen.
Een drama voor veel voetballers is om geblesseerd te raken tijdens het spel.
De hel voor veel voetballers was om de Goede Beul te zien aankomen.

Enerzijds houdt dit in dat ze op de weg terug zijn, maar anderzijds houdt dit in dat herstellen een heel andere inhoud zal gaan krijgen.
“kop op Rich, sneller Rich, hup Rich, zo gaat ie goed Rich” en ga zo maar door.
Het is een van de voorbeelden die velen van ons langs het trainingsveld hebben gehoord en gezien. In dit geval was het Richard Witschge die emmers zweet zou vullen daar de Goede Beul hem weer klaar stoomde voor het 1e elftal en hem er niet van af liet komen met een paar sprintjes op het trainingsveld.

Genade was hem vreemd als het ging om de eer en naam van de club of zeg maar gerust Zijn Club.
Supporters spreken vaak over een Rood Wit hart, maar bij hem gold het meer dat er sprake was van een Rood Wit hart, Rood Witte aderen, longen, want hij straalde elke dag Rood Wit.
Ook niet te beroerd om zich in te zetten voor de supporters, want dat waren zijn vrienden & zijn metgezellen. Rolstoel of niet, Bobby was erbij en het liefst uit & thuis.
Zijn mening was duidelijk en zijn liefde voor alles wat Ajax was nog duidelijker.

Zijn leven leek op bepaalde momenten wel parallel te lopen met de club, want zoals het de laatste jaren al niet goed gaat met het club resultaat, liet ook de gezondheid hem regelmatig in de steek en waren het niet zijn beste jaren.
Als hij nog een keer zal omkijken zal dit wel met veel plezier zijn, want de gouden jaren maakte hij van dichtbij mee en vele oud-Ajacieden zullen hem zeer dankbaar zijn voor het regelmatig afbeulen tijdens een herstelperiode.

Er werd een boek over hem geschreven en hij werd Erelid van ZIJN Ajax en een beeld bij de hoofdingang lijkt mij een passend vervolg.
Hij is er niet meer, maar zal er toch altijd zijn en er zal voor altijd aan hem worden gedacht.
Op een mooi Rood Wit Terras zal hij vanaf nu met zeer waarschijnlijk Sjakie aan zijn zijde de wedstrijden gaan bekijken, dus wat mij betreft gaat het dak op zondag nooit meer dicht.
Je was een goed mens met een gouden hart en een plezierige Beul voor velen.
Je was er altijd bij en zal er ook altijd nog bij zijn, want vergeten zullen we je nooit.

You’ll Never Walk Alone.

Ruud (maar ik denk wel namens velen).

Related posts