Eyong Enoh kan wellicht dit weekend alweer zijn rentree maken in de hoofdmacht van Ajax. De revelatie van dit seizoen is herstellende van een liesblessure die de middenvelder opliep tegen SC Heerenveen, zo meldt Sportweek. “Het gaat gelukkig weer goed met mijn lies”, zegt de ex-Ajax Cape Town-speler. De speler groeide in zijn fitte periode uit tot een vaste waarde in het elftal, echter kampte concurrent Gabri destijds met eveneens een blessure.
Enoh zelf is nog altijd in de wolken van zijn transfer naar Amsterdam, zelfs nu hij enkele weken moet toekijken door de liesblessure die hij opliep in het verloren competitieduel met sc Heerenveen. ,,Ik moet nog steeds glimlachen als ik terugdenk aan mijn debuut voor eigen publiek. Het was in de bekerwedstrijd tegen FC Utrecht. Supporters begonnen spontaan mijn naam te scanderen. Kennelijk speelde ik dus goed, maar ik dacht op dat moment alleen maar: Hoe kan het dat al deze mensen mijn naam nu al kennen? Ik ben hier net.”
Enoh koestert zijn nieuwe werkgever, die precies past binnen de koers zoals hij die al jaren in zijn hoofd heeft. ,,Ik kan bij Ajax weer verder leren”, denkt de Kameroener. ,,Het tactisch bewustzijn is hier bijvoorbeeld veel groter dan in Zuid-Afrika. De spelers bij Ajax Cape Town zijn technisch allemaal heel goed, maar niet al te direct in hun spel. Ze blijven graag aan de bal, zonder er echt iets mee te doen.”
Zijn ontwikkeling en het verwezenlijken van zijn dromen als voetballer staan voorop bij Enoh, die niet naar Europa is gekomen met economische motieven. Hij komt uit een gegoede familie en kwam als kind zelden iets tekort. Maar los daarvan zegt hij: ,,Wat is rijkdom? Volgens mij heeft geen zin om veel geld te verdienen en zo je familie te onderhouden, als je tegelijkertijd je eigen dromen niet kunt realiseren.”
Veron
Toen hij vroeger met leeftijdsgenootjes voetbalde in de straten van Kumba, doopten de volwassenen hem al ‘Veron’, naar de Argentijnse middenvelder die ze bezig zagen op televisie, bij het WK in Frankrijk.
Sinds hij Ajacied is, pendelde Eyong Enoh eigenlijk alleen nog maar tussen zijn appartement en het stadion. Zodoende heeft hij weinig gezien van het land en de mensen, maar toch is hem al opgevallen dat Nederlanders en hij iets gemeen hebben. ,,Iedereen hier is helemaal gefocust op wat hij doet. Op die manier probeer ik ook te voetballen. Met volledige toewijding.”
Al pratend wordt duidelijk dat de Kameroener probeert zijn loopbaan zorgvuldig en weloverwogen uit te stippelen, hoe moeilijk en ongewoon dat in de weerbarstige wereld van het voetbal ook moge zijn. Als 18-jarige verliet hij zijn vaderland voor het eerst, om neer te strijken op Cyprus. Enoh vond emplooi bij Maðusa Türk Güsü SK, een club op het Turkse gedeelte van Cyprus, in een obscure competitie die vanwege alle politieke gevoeligheden niet door de FIFA wordt erkend. Het niveau was navenant, vertelt Enoh. ,,Sportief was het inderdaad niet wat ik ervan had verwacht. Maar daardoor werd het wel extra belangrijk hoe ik me als persoon ontwikkelde. Ik dacht steeds ‘als ik het hier red, kan ik het overal redden’.”
Overal bleek een beperkt begrip na een jaar in de anonimiteit, zonder scouts en televisiecamera’s langs de lijn. ,,Ik had niet heel veel opties na dat jaar op Cyprus”, erkent Enoh.
Enoh kwam op voorspraak van zijn coach bij Ajax Cape Town – het Zuid-Afrikaanse filiaal van Ajax – die zijn veelbelovende pupil een tiendaagse stage bezorgde op het Nederlandse hoofdkantoor. ,,Als ik keek naar mijn leeftijd en het niveau dat ik op dat moment haalde, was het ook wel tijd voor een volgende stap in mijn carrière”, zegt hij zelfverzekerd.
Essien
Eenmaal op het veld bij Ajax had Van Basten niet lang nodig overtuigd te raken van het talent en de exceptionele kwaliteiten van Enoh. De internationals van Ajax waren op dat moment uitgewaaierd over de wereld, maar daar lag het niet aan dat de jongeling uit Kameroen met kop en schouders boven de meeste anderen uitstak. Enoh maakte indruk met zijn fysieke vermogen, met zijn verdedigende tackles, met zijn kiezelharde afstandsschoten en bovenal met zijn nooit aflatende vechtersmentaliteit. Een beetje zoals Mickaël Essien, de Ghanese krachtpatser van Chelsea, in wie Enoh een voorbeeld zegt te zien. Begin september tekende hij een contract voor twee jaar in de ArenA. En als hij de eerste indrukken bevestigt, kan Ajax een optie lichten en de twee seizoenen daarna ook nog van de Afrikaan genieten.
Hans Vonk
Bij Ajax Cape Town groeide hij uit tot de onbetwiste leider in het veld, die soms ook de aanvoerdersband droeg als keeper Hans Vonk ontbrak. ,,Hans was op basis van zijn ervaring de logische aanvoerder, die ook buiten het veld probeerde jonge jongens beter te maken. Hij heeft ook mij geholpen in mijn ontwikkeling. Ik vind het erg leuk om hem nu terug te zien in Amsterdam.”
Maccabi Haifa
Voor hij in augustus zelf naar Nederland reisde, had Enoh zijn geluk ook al elders beproefd. Tijdens de zomermaanden verbleef hij twee weken in Israël, waar hij indruk maakte bij Maccabi Haifa. Die club kwam er alleen financieel niet uit met Ajax Cape Town. Achteraf is Enoh daar niet rouwig om. ,,Ik was daar in de warmste periode van het jaar. Het was gewoon niet prettig om in zulke omstandigheden te voetballen, op het heetst van de dag, in de volle zon. Ik ben toen ook voor het eerst in mijn leven verbrand. In Afrika is me dat nog nooit gebeurd.”
Portsmouth
Later trainde hij vier dagen mee met het Engelse Portsmouth, toen die club tijdens een Afrikaanse tournee Kaapstad aandeed. ,,Dat was een nuttige ervaring en ze waren ook best enthousiast over mij, maar ik wist eigenlijk al vooraf dat ik niet naar Engeland kon. Daar hanteren ze immers de regel dat een voetballer van buiten de EU driekwart van de laatste interlands gespeeld moet hebben om het land binnen te mogen.”
Ontembare Leeuwen
Met zijn 22 jaar was hij de voorbije jaren weliswaar een vaste waarde bij de jeugdploeg van Kameroen, maar geselecteerd voor de Ontembare Leeuwen werd hij nog niet. Met het WK van 2010 voor de deur zou Enoh niets liever willen, maar hij weet ook dat de lat voor een Engelstalige voetballer als hij extra hoog ligt. De nationale ploeg van Kameroen is een Franstalig bastion, sinds het land in 1961 zelfstandig werd en de Franse kolonie samenging met enkele Britse gebieden. Enoh: ,,Het enige wat ik kan doen, is presteren. Tot ze niet meer om mij heen kunnen.”
Bron: Ajax.nl
